DYSTANS ZAUFANIA
Bobi to tak, że widz dochodzi do wniosku, iż jego obecność przed telewizorem jest; nietaktem… Reżyser, pragnąc jeszcze wzmocnić wymowę : programu, ustawił – wazonik z kwiatuszkiem i wciąż kierował nań jedną z kamer, podkreślając czuło-, stkowość obrazu.Tak – postępować nie można! Poufałość, sentymentalna i w złym guście jest równie żenująca dla widza jak uniżona nonszalancja dziennikarza, który: przeprowadzał wywiad z Petrosjanem, czy wzajemne grzecznościowe obdarzanie się komplementami Kassila i Aleksina bądź pompatyczne wypowiedzi uczestników zebrania redakcyjnego, że ograniczę się do cytowanych wyżej przykładów. Na owym „dystansie zaufania”, wytworzonym przez telewizję niebezpieczne są .wszelkie próby „przypodobania się”, wszelkiego rodzaju umizgi.
